بین دو راهی موندم تو کوچه های غربت،

انگار که نانداره پاهام برای حرکت

مینویسم

روی دیوار ازدرد این غریبی

از اون روزای رفته

روزای ناشکیبی

 از بوی خوب گلها تو باغچه ی محبت

 اززخم کهنه ی دل تو روزگار غربت

از سرزمین غمها نامه برات نوشتم

 تا که تو هم بدونی چی شده سرنوشتم