من پذیرفتم شکست خویش را

پندهای عقل دوراندیش را،

من پذیرفتم که عشق افسانه است،

 این دل دور آشنا دیوانه است،

 میروم از رفتن من شادباش،

 ازعذاب دیدنم آزادباش،

 گرچه تو تنهاتر از من میروی،

 آرزو دارم که عاشقتر روی

فراموش کردن دوستان بزرگ،لطمه زدن به قانون خاطره هاست.

گاهی وقتا باید رفت حتی اگر مقصدی نباشد

هدف................................

رفتن نیست،دور شدن از اینجاست!

وقتی تنهاییم دنبال یه دوست میگردیم.

وقتی پیداش کردیم دنبال عیبهاش میگردیم

وقتی ازدستش دادیم دنبال خاطره هاش میگردیم...

سهم من ازآسمان شدیک تماشاپنجره*

خلوتم راباغزل پرمیکنم تاپنجره*

 چشم من درانتظار دیدن توپیرشد*

بس که امشب میکنداین پا وآن پا پنجره*

جاده هم انگاریک مقدارکش آورده است*

 ازنگاهم دور میشدبی محابا،پنجره*

 بیحضور مهربانت بایگانی میشود*

 خاطرات موج،ساحل،صخره،دریا، پنجره*

 گرچه عمری همنشین آسمان بودم دریغ*

سهم من از آسمان شدیک تماشاپنجره

چقدر سخته تو چشای کسی که تمام عشقت رو ازت دزدید وبه جاش یه زخم همیشگی هدیه داد زل بزنی

 وبه جای این که لبریز کینه  ونفرت بشی حس کنی هنوزم دوستش داری

چقدر سخته!دلت بخواد سرتو باز به دیوار کسی تکیه بدی که یه بار زیر آوار وجودش  همه ی وجودت له شده

چقدر سخته!تو خیالت ساعتها باهاش حرف بزنی  اما وقتی دیدیش هیچی به جز سلام نتونی بهش بگی .

چقدر سخته!وقتی پشتت بهشه دونه های اشک گونه هاتو خیس کنه اما مجبور باشی بخندی،تا نفهمه فهمیدن دوستش داری،

چقدرسخته!گل آرزوهاتو تو باغ دیگری ببینی وهزار بار تو خودت بشکنی

 واونوقت آروم زیر لب بگی

گل من باغچه ی نو مبارک

از صمیم قلب عشق بورز ممکن است کمی لطمه ببینی،

اماتنها راه استفاده بهینه ازحیات همین است.